Η Αναγέννηση, θεωρεί πως η παρελθοντολογία των ημερών που προσπαθεί η δεξιά να εμφιλοχωρήσει στον δημόσιο διάλογο, είναι αχρείαστη για το πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου μας.

Όμως, ως θέμα αρχής κρίνουμε σκόπιμο να τοποθετηθούμε γύρω από το θέμα του ψηφίσματος της Βουλής για την Δημοκρατική Αντίσταση και τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή. Η Δημοκρατική Παράταξη Κυπρίων Φοιτητών Αναγέννηση, ιδρύθηκε για να στεγάσει τους δημοκρατικά σκεπτόμενους φοιτητές που αντιστέκονταν στον φασισμό της Χούντας. Ο ιδρυτής της παράταξης Ανδρέας Αρμεύτης, επιστρέφοντας από τις σπουδές του, δολοφονήθηκε άνανδρα στις 16 Ιουνίου το 1974 από την ΕΟΚΑ Β’, ηγέτης της οποίας ήταν ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής.

Η δράση του Γρίβα και της οργάνωσης του, αποδείχθηκε ιστορικά καταστροφική για την πατρίδα μας. Περιβαλλόταν από δολοφονίες δημοκρατικών πολιτών, υποστηρικτών του Εθνάρχη Μακάριου Γ’ και ανθρώπων που εξέφραζαν διαφορετική άποψη.

Αποκορύφωμα της δράσης αυτής, ήταν το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, το οποίο άνοιξε την κερκόπορτα στον Τούρκο εισβολέα.

Η ιστορία έχει καταγράψει τον Γρίβα Διγενή ως ανάξιο τιμών από την πολιτεία, αφού ο ίδιος με τις δικές του πράξεις αναίρεσε την δράση και το έργο του κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955 – 59.

Σε κάθε τόπο, η αντίθετη άποψη και η δημοκρατία πρέπει πάντοτε να λειτουργούν και να διαφυλάσσονται. Κανένας, ασχέτως του έργου του στο παρελθόν δεν έχει δικαίωμα να επιτίθεται στην δημοκρατία.

Τα όσα σήμερα επιχειρούν ΔΗΣΥ και ΕΛΑΜ να εισάξουν στον δημόσιο διάλογο, είναι ξεκάθαρα προσπάθειες πόλωσης και δημιουργίας εντυπώσεων στα ακραία ακροατήρια που ακόμα έχουν ως λάβαρα τέτοιες μορφές και προσωπικότητες.

Ας μην ξεχάσουμε επίσης, πως επιτέλους αποφάσισε η ΦΠΚ Πρωτοπορία να ξεκαθαρίσει την θέση στο ζήτημα του Γρίβα Διγενή. Μέχρι πρόσφατα στις μισές της τοπικές ήταν ήρωας και στις άλλες μισές αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Βρήκαν την ευκαιρία να ρίξουν τις μάσκες για να εξυπηρετήσουν φυσικά την προεκλογική τους εκστρατεία.

Η χρήση του παρελθόντος για προεκλογικά και μικροπολιτικά οφέλη είναι αχρείαστη και επικίνδυνη.

Πρέπει να επικεντρωθούμε όλοι στα πραγματικά προβλήματα του τόπου μας, που είναι το άλυτο κυπριακό πρόβλημα, η οικονομική δυσχέρεια των πολιτών και συνάμα των φοιτητών και οι σημερινές κοινωνικές ανισότητες.